تاحالا آینده‌م اینقدر به نظرم پر از ابهام نیومده بود... هیچیِ این روزای من شبیه اون چیزی که توی ۱۴ سالگی فکر میکردم قراره باشه نیست. هیچی.
someone please turn me into a poem or a painting, I'm tired of being human
...and if you don't love me now,
you will never love me again
I can still hear you saying
you would never break the chain.
My heart & brain having a conversation while I'm looking at him with straight face:
-خدایا این یارو واقعا تایپمه.
- خجالت بکش هم سن باباته.
- he's younger than my dad tho
+wtf?!?
- joking. خودم میدونم. گفتم "اگه" ۱۰ سال جوونتر بود تایپم بود.
- ولی تو اینو نگفتی
- وا بده. منظورم همین بود.
- تازه ممکنه ازدواج هم کرده باشه
- ok I did NOT see that coming- ولی بهش نمیادا
- اصلا به تو چه
*dead silence*
-چیشد تو از این خوشت اومد اخه؟ کمبود محبت داری؟!
- کمبود محبت که فکررر کنم دارم اما چه ربطی-
- باشه بسه. We've been through that before. اسمش کراشه، هیچ چیز منطقی‌ای براش وجود نداره، از سرتم میپره یکی دو ماه دیگه. ok?!
- so we're good now?
- we're good🤝🏽
یاد حرف اون دبیرمون میفتم و خنده‌م میگیره که میگفت: به مولفش گفتم "حسابان" کلمه‌ی عربیه، به معنیِ دو حساب، چیا؟ انتگرال و دیفرانسیل. حالا کتاب تو نه انتگرال داره نه دیفرانسیل (از اینجا تا ابد پرانتز) اسمشو باید میذاشتی مثلا ریاضی!
-آقا حالا از قدیم اسمش همین بوده ماعم گفتیم تغییر ندیم، اصلا کسی توجه نمیکنه به این چیزا
+خب من آدم نیستم؟ من توجه کردم
:))))))
- Age is just a number.
- You know what else is just a number?
- What?
- 911
واقعا امسال قدرت مبارزه با افسردگی فصلیو ندارم
از من دور شو لامصب-
مدام بهت فکر میکنم چون همیشه تو ذهنم با آدمای مختلف زندگی میکنم. این واکنش ذهن من برای فرار از حسِ تنهایی شدیده، و فرار از حسِ «دوست‌داشتنی نبودن»...
الان نزدیک به یه هفته یا شاید بیشتره که تا چشمامو روی هم میذارم، هر زمان از روز، خواب بد میبینم. یعنی کابوس نیستنا... ولی تو هر کدومشون شده یه اعصاب خوردیِ ریزی وجود داره. هیچکدوم خوابای خوبی نیستن.
و توی اکثرشون من گیجم چون کلی آدم غریبه میبینم... و وقتی بیدار میشم صورتشونو یادم نمیاد. فقط چندتا جزئیات کوچیک از صورتشون ممکنه یادم باشه.
واسه همین انگار اصلا نخوابیدم... و همش خسته‌م این روزا :)
پ.ن: این یارو دیگه با من حرف نزد این جلسه. همه رو شیرینی میدم😂 خیلییی بدم نمیومد از گیر دادنش اما خب اون استرسه رو بهم میده و من ترجیح میدم حس کنم واسه کسی مهم نیستم تا اینکه بخوام استرس بکشم امسال.
حس میکنم همیشه عقبم؛ روی تردمیل می‌دوم، پر از نرسیدنم، همیشه عقبم... از همه. از همه... و این عذابم میده.
به عقب نگاه میکنم و میبینم من همیشه آدمِ فاصله‌ها بودم. از عزیزترین آدمای زندگیم به دور. هر کدوم یک سرِ دنیا و من گیر افتاده توی این شهرِ دیوونه... از ۴ سالگی از "م" دور بودم و خوشحالی‌هام خلاصه شد توی همون هر سال یکی-دو ماه دیدنش. (که حالا دیگه همونم قرار نیست باشه). کم کم بقیه هم رفتن. من از بهترین دوستم دورم. کسی که دوستش دارم‌و به تعدادِ انگشتای یه دست ندیدم. نتونستم برای آخرین بار از "ا.س" خداحافظی کنم و دیگه هیچوقت ندیدمش... شایدم درستش همین بود. اما خیلی وقتا دلم براش تنگ میشه.
از هرکسی که بهم نزدیکه، دورم و به جاش کلی آدم دور و برم هست که هر روز میبینمشون. کلی غریبه...
«همه‌ی این آمدن‌ها و رفتن‌ها، هیچکدام تو نمی‌شود.»
من هیچوقت دلتنگی رو درست درک نکردم، چون همیشه تو قعرش بودم... سِر شدم؛ چیزی نمیفهمم. دردشو حس نمیکنم.
با این حد از سردرد باید برم آزمون بدم؟ cool.
بعضی وقتا فکر میکنم من زمستونا باید به خواب زمستونی برم شاید. مگه میشه یه نفر تو سرما اینقدر اذیت شه :))
از اونورم کشورایی که تو ذهنمن واسه زندگی همشون سردن.
*بغض*
تاحالا نشده بود نسکافه/قهوه‌م تموم شه و این دو روز که از این علی‌کافی‌های بی‌خاصیت که کلش اسانسه میخوردم و کل روز سگ شده بودم و از سردرد و خواب آلودگی داشتم میمردم، تازه فهمیدم اعتیادم چقد جدیه =)
انگار دوست داره به شوخی حرصمو دربیاره و به جوابایی که بهش میدم بخنده. همیشه هم باهام مهربونه حتی وقتی رو مخشم.
وایب داداشِ بزرگتر میده =))
از سرگیجه و فشار پایین و عدم تمرکز و اعصاب داغون و دلدرد خسته‌م، از دختر بودن خسته‌م حقیقتا :))
آقای "ش" انگار از آینده اومده بود که سه-چهار ماه پیش راجع به این روزام میگفت: خیلی باید صبور باشی؛ عجول نباش، در آرامش تلاش کن، و مهمترین چیز اینه: تحت هیچ شرایطی هول نشو!
دارم جون میدم تا بتونم کامل عمل کنم به حرفاش(:
روند کراتین کردن یه جوری مثل شکنجه‌ست که نمیدونم چرا برای چندمین بار دارم انجامش میدم
دیشب داشتم با "پ" حرف میزدم میگفتیم نمره‌ی این میانترما واسه کسی که بخواد سال اول مهاجرت کنه مهمه. منم خندیدم گفتم حالا کی میخواد سال اول مهاجرت کنه! اونم گفت آررره بابا یه سیبو بندازی بالا تا بیاد پایین هزارتا چرخ میخوره. آره آره. خنده‌م درد داشت ولی:))
Ladies know what people want;
someone sweet & kind & fun
ladies simply had enough :)
دوست دارم به همه‌ی اطرافیانم بگم من خودم ۶ساله به اندازه‌ی کافی دهن خودمو با کمالگراییم صاف کردم؛ نه اینکه بد باشه ها خیلی جاها هم به نفعم بوده اما از یه جایی به بعد دیگه مخرب میشه، درنتیجه شماها دیگه کمالگراییمو بیشتر از این تحریک نکنید گایز. چون در این صورت هدفای غیرمنطقی‌ای واسه خودم میذارم و خودمو از وسط نصف میکنم.
دو جلسه‌ست دارم باهاش یکم پوکر و بی‌اعصاب رفتار میکنم که بیخیال شه و خب فکر کنم بالاخره داره یه چیزایی متوجه میشه :)) دیگه زیاد نگاهم نمیکنه. طبیعتا خودش ضایع میشه وقتی میبینه من دارم نگاهش نمیکنم :))
البته بچه‌ها میگن این بازم از رو نمیره :)))
به قول "پ" آدمِ رَدی زیاده؛ فاقد اهمیت.
فقط من اولین باره مواجه میشم با همچین چیزی و واقعا برگام ریخته
خاله دیشب برگشت گفت سر کلاس این یارو پرانول نخوریا! گفتم دوزش پایینه که، سوسول بازیه. گفت پس فردا عادت میکنی هرجلسه سرکلاسش میخوری که هیچ، توی موقعیتای حساس‌ترِ زندگیت مجبور میشی به چیزای قوی‌تری رو بیاری :))
حالا ولی من میخورم فردارو (😂) ببینم چی میشه بعدش :))
شایدم اصلا استرس نداشته باشم ولی خب به ریسکش نمی‌ارزه. اینم احتمالا توپش پُره فردا.
هفته‌ی پیش که اعصابمو داغون کرد، حداقل این جلسه رو ریلکس باشم:))
And the voices that implore
"You should be doing more"
To you I can admit
That I'm just too soft for all of it... ")
